Rechtbank Den Haag geeft uitspraak in zaak tussen makelaar en franchisenemer.
Op 10 juni 2024 heeft de voorzieningenrechter van de Rechtbank Den Haag uitspraak gedaan in een kort geding tussen een zelfstandig makelaar (eiseres) en Makelaarsgilde Leiden B.V., een franchisenemer van RE/MAX Nederland. De zaak draaide om een geschil over een non-concurrentiebeding en de toedeling van leads binnen het RE/MAX netwerk.
Achtergrond van de zaak
Eiseres, een zelfstandig opererende makelaar die werkte onder de vlag van RE/MAX via Makelaarsgilde, wilde de samenwerking beëindigen. Partijen hadden in 2019 een agentenovereenkomst gesloten. Volgens deze overeenkomst zou eiseres, in ruil voor een deel van haar inkomsten, gebruik mogen maken van het RE/MAX merk en de bijbehorende systemen.
Echter, de overeenkomst bevatte ook een non-concurrentiebeding, dat de eiseres zou beperken in haar mogelijkheden om als makelaar te werken na beëindiging van de samenwerking. Dit beding verbood haar gedurende 24 maanden na beëindiging van de overeenkomst enige bemoeienis met de makelaardij in het werkgebied van Makelaarsgilde, onder dreiging van een boete van € 50.000.
Het geschil
Eiseres wilde de samenwerking beëindigen, maar stuitte op het strikte non-concurrentiebeding dat haar toekomstige werkzaamheden zou belemmeren. Daarnaast stopte Makelaarsgilde eind maart 2024 abrupt met het toedelen van leads aan de eiseres, wat voor haar een groot inkomensverlies betekende.
De eiseres voerde aan dat het non-concurrentiebeding onredelijk en nietig was volgens de wetgeving omtrent franchiseovereenkomsten (artikel 7:920 lid 2 BW). Ze vorderde in het kort geding dat het non-concurrentiebeding zou worden geschorst en dat Makelaarsgilde verplicht zou worden om haar tot aan de daadwerkelijke beëindiging van de samenwerking leads toe te bedelen.
Beoordeling door de rechter
De Voorzieningenrechter oordeelde dat de overeenkomst tussen de eiseres en Makelaarsgilde inderdaad een franchiseovereenkomst was. Hierdoor was het non-concurrentiebeding nietig, aangezien het niet voldeed aan de wettelijke eisen voor franchiseovereenkomsten. De rechter verbood Makelaarsgilde dan ook om zich op dit beding te beroepen.
Wat betreft de toedeling van leads, besloot de rechter dat Makelaarsgilde in strijd met de overeenkomst had gehandeld door deze niet meer aan de eiseres toe te wijzen zonder dat er sprake was van een formele opzegging. De rechtbank veroordeelde Makelaarsgilde daarom om de gebruikelijke toedeling van leads en taxaties te hervatten, op straffe van een dwangsom van € 1.000 per niet toegedeelde lead, met een maximum van € 20.000.
Proceskosten en slotopmerkingen
Makelaarsgilde werd grotendeels in het ongelijk gesteld en veroordeeld tot betaling van de proceskosten van de eiseres, die werden begroot op € 1.717,37.
Deze uitspraak onderstreept het belang van duidelijke en juridisch correcte franchiseovereenkomsten, en biedt een belangrijke precedent voor geschillen over non-concurrentiebedingen binnen franchiseverbanden. De betrokken partijen kunnen desgewenst nog een bodemprocedure starten voor een definitieve uitspraak.
Door: D.F.P. (Diana) van Arkel